Presuda mora biti zasnovana na pravilno i potpuno utvrđenom činjeničnom stanju. Pravilno i potpuno utvrđivanje činjeničnog stanja, u praktičnom smislu, podrazumijeva aktivnu ulogu stranaka u postupku i zalaganje suda da meritornom odlukom utvrdi onaj opseg istine koji je najbliži stvarnom stanju. Pogrešno ili nepotpuno utvrđeno činjenično stanje postoji kad je sud kakvu odlučnu činjenicu pogrešno utvrdio, odnosno kad je nije utvrdio. O nekim pitanjima vezanim uz pogrešno i nepotpuno utvrđeno činjenično stanje i u okviru toga o pogrešnoj ocjeni izvedenih dokaza te o relativno bitnim povredama parničnog postupka kao posljedici pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja pišemo u ovom članku.