U rimskoj pravnoj tradiciji, u širem smislu, svako rješenje spora nastalo međusobnim ustupcima stranaka u sporu; u užem, pravnodogmatskom smislu, neformalni sporazum stranaka smislu pakta (pactum), kojim one povjeravaju rješavanje svog postojećeg spora - mimo redovitog državnog suda - izabranom sucu, tj. arbitru (arbiter ex compromisso).